Geaard in de natuur; passie voor reizen; sensitief met een bijzondere voelspriet voor “puur”; levenskunstenaar;, doortastend, integer, van vele markten thuis, oog voor verbinding, vakvrouw, heelheid zien in alles dat leeft, Bourgondiër en dit alles liefst met de pootjes op de grond.
Mijn loopbaan is nog het beste te vergelijken met de metamorfose die een slang doormaakt. Een slang kent in haar leven diverse fasen waarin ze op geheel natuurlijke wijze uit haar eigen jasje groeit en haar oude huid afwerpt. Zo heb ik mijn eigen groeiproces ook ervaren tot op de dag van vandaag. Het mooie is dat mijn persoonlijke en professionele ontwikkeling hand in hand zijn gegaan.
Mijn professioneel ontwikkelproces:
Mijn persoonlijk ontwikkelingsproces:
Na mijn studie ben ik een paar jaar met mijn rugzak op pad gegaan “om de wereld te ontdekken”, ik had een grote behoefte om mijn horizon te verbreden en te pionieren.
Toen mijn avontuurlijk vuur normale proporties aannam, ging ik me privé settelen. Huisje, boompje, beestje, oftewel ik trouwde en we kregen twee schatten van kinderen. Ik was meer aan huis gebonden en ik ontdekte dat ik ook innerlijke reizen kon maken, die net zo boeiend bleken. Vele cursussen en opleidingen volgden.
Ik leerde de kracht van groepen kennen. Ik maakte deel uit van een fijne vriendengroep en we deelden activiteiten en lief en leed als vrienden en ouders.
Ik wilde therapeut worden en koos niet de makkelijkste weg. Zes jaar volgde ik een intensieve, lichaamsgerichte gestaltopleiding waar we als groep veel van elkaar geleerd hebben. Het motto van de opleiders, een goede therapeut moet zelf ook ervaren hebben hoe het is om “met de billen bloot te gaan”. Veel van geleerd, o.a. een gezondere relatie opgebouwd met mijn kwetsbaarheid.
Een drukke baan, een opleiding, huishouden en kleine kinderen gingen op enig moment te veel op me drukken en ik besloot een eigen praktijk te beginnen, zodat ik mijn eigen agenda kon beheren en meer kon genieten van mijn gezin.
Mijn vader is heel jong gestorven en hij vond het vreselijk dat hij niet de tijd van leven kreeg om zijn kinderen te zien opgroeien. Mij was dit wel gegund, dus wilde ik er ook dolgraag voor hen zijn als moeder.
Onze kinderen zijn inmiddels volwassen en het nest uitgevlogen. Blijken ze hetzelfde “reis-gen” te hebben. Nu besef ik pas hoe dapper mijn moeder is geweest destijds om me in alle vertrouwen te laten gaan met mijn rugzakje.
In mijn huidige levensfase is er ruimte vrijgekomen. In mijn vrije tijd breng ik veel tijd door in de natuur (mijn grootste inspiratiebron), ben ook vrijwilliger in een tuin voor blinden. Maar ik heb ook veel interesse in cultuur, bourgondisch samenzijn, schilderen, lezen, en natuurlijk … reizen.